Markoniówka, fot. W. Holnicki

Zapraszamy do zwiedzania nowo otwartej Galerii Magazynowej w Markoniówce!

Galeria Magazynowa to przestrzeń ekspozycyjna, która powstała w Markoniówce – niewielkim, trzykondygnacyjnym budynku przylegającym do południowego skrzydła pałacu. Pierwotny, piętrowy budynek został wzniesiony na polecenie księżnej Izabeli Lubomirskiej przez Szymona Bogumiła Zuga w latach 1775–1778 z przeznaczeniem na pawilon kąpielowy. Apartamenty pawilonu połączono z pokojami księżnej znajdującymi się w skrzydle pałacu. W XX wieku budynek rozbudowano, nadając bryle obecny kształt.

Wyjątkowy charakter ekspozycji Galerii Magazynowej pozwala na prezentację cennych dzieł sztuki, które z wielu przyczyn od lat nie były pokazywane. Zgromadzono tutaj ekskluzywną kolekcję wyrobów sztuki złotniczej, oryginalne tkaniny ścienne z apartamentów królewskich oraz kolekcję przedmiotów z Dalekiego Wschodu, zawierającą dzieła zdobione kilkoma rodzajami laki, emaliowane metalowe naczynia, bogaty zbiór porcelany oraz akwarelowe malowidła na papierze. Nowoczesna przestrzeń pawilonu została wyposażona w specjalnie zaprojektowane gabloty umożliwiające zwiedzającym oglądanie delikatnych eksponatów z bardzo bliskiej odległości.

Wyroby złotnicze w Galerii Magazynowej, fot. W. Holnicki

Udostępnianie magazynów muzealnych daje możliwość oglądania przedmiotów dotychczas niedostępnych, wymagających szczególnych warunków prezentacji, a także czekających na konserwację lub będących w jej trakcie. Wizyta w magazynach muzealnych to niezwykła szansa na podziwianie obiektów z niedostępnej dotychczas perspektywy.

Zaprezentowane w galerii dzieła wykonane z drogich metali, m.in. srebra, srebra złoconego i brązu złoconego, stanowiły ozdobę domu oraz świadczyły o majętności i guście właściciela. Ze względu na drogocenny surowiec nie zachowało się wiele przykładów tych luksusowych artykułów. W przypadku nagłej potrzeby uzyskania gotówki lub nawet zmieniającej się mody takie wartościowe przedmioty często przetapiano. Inwentarz sporządzony po śmierci Jana Sobieskiego mówi o zgromadzonej przez króla imponującej kolekcji 400 srebrnych naczyń i ozdób stołu pochodzących z najznakomitszych warsztatów europejskich, m.in. augsburskich, gdańskich i norymberskich. Kolejni właściciele Wilanowa przyczynili się do powstania wspaniałego zbioru empirowych sreber i brązów francuskich wykonanych w pracowniach największych mistrzów paryskich, dostawców dworu cesarskiego.

Oprócz wyrobów sztuki złotniczej w galerii można też zobaczyć surowce i półfabrykaty, z których takie przedmioty powstają, oraz narzędzia służące do ich formowania za pomocą technik takich jak: kucie, repusowanie czy odlewanie.

Tkaniny oraz sztuka Dalekiego Wschodu w Galerii Magazynowej, Galeria Magazynowa, fot. W. Holnicki

Oryginalne tkaniny ścienne z apartamentów królewskich wyprodukowane zostały najpewniej we Włoszech przed 1730 r. na zlecenie drugiej właścicielki wilanowskiej rezydencji Elżbiety Sieniawskiej. Tkaniny typu velours de Gênes zdobiły ściany antykamer i sypialni pary królewskiej oraz Gabinetu Holenderskiego. Zmienne warunki klimatyczne przez dziesiątki lat eksponowania destrukcyjnie wpłynęły na stan welurów w niektórych apartamentach. Cześć z nich została zdjęta oraz zastąpiona kopiami wykonanymi tymi samymi technikami i z użyciem takich samych materiałów, co XVIII-wieczne oryginały. W gablotach Galerii Magazynowej można zobaczyć welury z Gabinetu Holenderskiego i Sypialni Króla.

Na wystawę w Galerii Magazynowej składają się również licznie zgromadzone dzieła sztuki Dalekiego Wschodu. Większość z nich pochodzi z XVIII wieku, dlatego nie do końca współgrały one z ekspozycją w komnatach królewskich, nawiązującą do czasów Jana III. Tak duża i różnorodna kolekcja potrzebowała specjalnej przestrzeni wystawienniczej. Umieszczenie orientalnych zabytków w Galerii Magazynowej jest także związane ze stanem ich zachowania. Dzieła z bardzo kruchej porcelany lub pokryte drogocenną laką, a także światłoczułe i delikatne malowidła akwarelowe na papierach wymagają szczególnych warunków ekspozycji oraz przechowywania – takich, gdzie panują optymalne warunki oświetlenia, temperatury i wilgotności. Dotyczy to również przedmiotów niedawno konserwowanych, by utrzymać je w jak najlepszym stanie. Aby zapewnić kolekcji najkorzystniejsze warunki, ekspozycja japońskiej laki będzie zmieniana co trzy miesiące, ponieważ taki jest dopuszczalny okres wystawiania jej na działanie światła.