Kliknij aby zobaczyć więcej zdjęć. Fot. Z. Reszka.

Spośród zachowanych pasteli Anny Rajeckiej ten niewątpliwie należy do najlepszych, będąc potwierdzeniem talentu stypendystki króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Była uczennicą francuskiego pastelisty Louis Marteau, osiadłego w Polsce,  którego portrety upamiętniły większość wybitnych postaci z kręgu najbliższego otoczenia Stanisława Augusta, jak również przedstawicieli najznamienitszych rodów magnackich. Jego protekcji zawdzięczała stypendium królewskie. Wyjechała do Francji około 1783 r., gdzie kontynuowała naukę prawdopodobnie w jednej trzech szkół prywatnych otwartych w Luwrze dla pań, nie wykluczone, że w tej, którą prowadził Greuze. W jej twórczości jest widoczny wyrażny wpływ tego mistrza. W 1788 poślubiła francuskiego malarza miniatur Pierre-Marie Gault de Saint Germain i już nigdy nie wróciła do Polski. Portret Ignacego Potockiego zapewne został namalowany po śmierci żony Izabeli (Elżbiety) z Lubomirskich, podczas jego pobytu w Paryżu pod koniec 1783 r. lub w pierwszym kwartale 1784 r. Utrzymany w tonacji błękitnej wizerunek odznacza się swobodnymi dotknięciami kredki pastelowej, perfekcyjnie oddającymi fakturę tkaniny ubioru, kołnierza futrzanego oraz koronek. Artystka bardzo subtelnie wydobyła wyraz twarzy młodego mężczyzny,  zwanego przez współczesnych „ ten piękny Potocki” , patrzącego z uwagą na widza i sprawiającego wrażenie, że za chwilę przemówi. Kilka lat później, w 1789 r. Rajecka sportretowała Aleksandrę Potocką, żonę Stanisława Kostki, brata Ignacego. Ten pełen uroku portret à la antique, w wieńcu z liści dębu, niestety zaginął w czasie II wojny światowej i znamy go jedynie z fotografii. Jest to niepowetowana strata, zwłaszcza, że nosił on sygnaturę malarki: Gault de Germain née Rajecka année 1789. Pastel Rajeckiej w kolekcji Stanisława Kostki Potockiego został wymieniony po raz pierwszy w 1798 roku, wśród obrazów znajdujących się w Warszawie; natomiast w zbiorach wilanowskich notowany dopiero od 1877 r.