Portrety Aleksandry Potockiej (jako Melpomeny) i Izabeli Potockiej (jako Polihymni)
karta katalogowa kolekcji
Malarstwo
Pompeo Girolamo Batoni (1708-1787)
Rzym
1780
Olej, płótno
oba obrazy: 65 x 53 cm
Wil.1695, Wil.1694
Zgodnie z modą à la antique portrety przedstawiają damy upozowane na Muzy. Aleksandra została ukazana jako Melpomena, muza śpiewu i tragedii i dlatego ma zawieszony na szyi złoty łańcuch z maską teatralną, natomiast Izabela trzyma zwój nut i niezupełnie ściśle z ikonografią przyjęto, że uosabia Polihymnię muzę muzyki. Jednak Polihymnia, po łacinie dosłownie „ bogata w pieśni”, właściwie była „opiekunką hymnów heroicznych i boskich” lub „sakralnej pieśni chóralnej”. Przedstawiano ją bez atrybutów jako kobietę pogrążoną w myślach.
Portrety zostały namalowane podczas pobytu sióstr we Włoszech w latach 1779-1780.
Panie Potockie zamówiły również autorskie powtórzenia swoich wizerunków, tak by każda miała portret siostry (oba w Muzeum Narodowym w Krakowie). W zbiorach wilanowskich były jeszcze współczesne kopie obu portretów, z których w XIX wieku zaginęła podobizna Izabeli.
Krystyna Gutowska-Dudek
Polecane
Aleksandra i Izabela Potockie przechadzające się w okolicach jeziora Albano
Umieszczona w napisie na kartce na odwrocie płótna informacja o wykonaniu portretu w 1788 roku jest błędna (402 Hrabina Stanisławowa Potocka z domu Xka Lubomirska i siostra Ignacowa Potocka, malowane we Włoszech 1788 p.[sic!] Labruzzi Krajowid z przedstawieniem jeziora Albano), ponieważ Izabela Potocka już wówczas nie żyła.
Portret Stanisława Kostki Potockiego
Obok tego portretu nie można przejść obojętnie. Znakomity malarz niemiecki Anton Graff wykonał go w Karslsbadzie (Karlowe Wary), już wtedy popularnym uzdrowisku, w którym Stanisław Kostka Potocki był przejazdem podczas swojej podróży do Włoch.
