Skąd biorą się liście? Liście pojawiają się na drzewach liściastych najczęściej już wiosną, kiedy pąki liściowe uśpione przez całą zimę zostaną ogrzane ciepłymi promieniami słońca. Pod wpływem ciepła i światła pąki liściowe otwierają się i ukazują wątłe, często jeszcze pomięte małe listki. Listki te rozwijają się i rosną. Ich blaszki liściowe poprzecinane są przez nerwy – główne i odchodzące od nich nerwy boczne. Dzięki nerwacji i zlokalizowanych w niej wiązkach przewodzących do liści dostarczane są woda i sole mineralne, pobierane przez korzenie aż z gleby. Natomiast liście, dzięki temu, że posiadają zielony barwnik – chlorofil, i przeprowadzają proces fotosyntezy, w którym produkowany jest cukier – glukoza, odżywiają całą roślinę. Drzewa mogą wykształcać liście pojedyncze lub złożone. Liście pojedyncze mają tylko jedną blaszkę liściową na ogonku. Liście złożone zaś składają się z wielu blaszek liściowych przytwierdzonych do jednego ogonka. Sama blaszka liściowa również może przybierać rozmaite kształty, np. sercowaty, jak u lipy, dłoniastozłożony, jak u kasztanowca, czy pierzastozłożony, jak u jesionu. Także brzegi blaszek liściowych są różnie uformowane, np. całobrzegie, jak u lilaków pospolitych (potocznie nazywanych bzami), klapowane, jak u dębu szypułkowego, czy piłkowane, jak u wiązu. Większość liści polskich drzew iglastych (z wyjątkiem modrzewia) po zakończeniu sezonu wegetacyjnego nadal pozostaje na drzewach. Cechą charakterystyczną drzew liściastych jest z kolei opadanie liści jesienią. Wraz z nadejściem jesiennych chłodów liście przekazują wszystkie zgromadzone materiały odżywcze do gałęzi, a stąd do pnia, w którym drzewo magazynuje substancje zapasowe w okresie zimowym. Liście, które wykonały swoją pracę, odżywiając drzewo przez cały okres wegetacyjny, teraz spełnione mogą opaść i zasilić ściółkę u podnóża drzewa.