Kliknij aby zobaczyć więcej zdjęć

Rubens (1577-1640) – wirtuoz pędzla kochający życie w jego cieple, drżeniu, blasku, zmianie – portretował ludzi i materię świata z wrażliwością człowieka pełnego temperamentu. Porywający efekt potęgowała umiejętność przekształcenia tradycyjnych tematów religijnych w obrazy niezwykle ekspresyjne. Wśród rozlicznych talentów posiadał – rzadki u wielkich – dar pracy zespołowej. Z wyżyn niezachwianej pozycji najwybitniejszego malarza swych czasów, potrafił odwołać się do współpracowników, powierzając im wykonanie wybranych fragmentów płótna, co nie tylko nie ujmowało nic z wartości artystycznej dzieła, lecz nierzadko wzbogacało jego kompozycje, zawsze pozostając z nimi w harmonii. Dysponował wielkim warsztatem, pracownia jego przypominała tygiel, w którym inwencja wielu, podsycana żarem geniuszu, stapiała się w arcydzieło. Rytm pracy determinowały również względy praktyczne – tylko w ten sposób można było sprostać licznym zamówieniom. Zawsze utrzymywano podziwu godną jakość, co odnosi się również do wilanowskiej Madonny z Dzieciątkiem, wywodzącej się z warsztatu Rubensa. Uroda malarskiej materii obrazu w niczym nie ustępuje sygnowanym dziełom malarza. Niektóre partie są mistrzowskie w wykonaniu i zapewne noszą ślad ręki Rubensa. Można domniemywać, iż namalował on Dzieciątko – zważmy na zwiewność szatki, miękkość faktury włosów – zaś nieco chłodniejsza w wyrazie postać Madonny byłaby prawdopodobnie dziełem warsztatu.