Portrety królów i wybitnych Polaków. Serie wydawnicze z lat 1820-1864
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa 2017, s. 311, ISBN 978-83-937739-6-1
Książka poświęcona serii 29 litografowanych portretów wybitnych Polaków, które zostały wydane w Paryżu w latach 1856-1862 nakładem Franciszka Daziary. Autor zebrał całą - rzadką i dotychczas nieopracowaną - serię portretów, ustalił ich liczbę, autora, pierwowzory wizerunków oraz kulisy powstania cyklu. Analizowane portrety zostały pokazane na szerszym tle - jako jedna z wielu serii graficznych ukazujących polskich władców, narodowych bohaterów, osoby zasłużone dla polskiej kultury. Te charakterystyczne dla XIX wieku cykle były jednym ze środków budowania i umacniania tożsamości narodowej, prezentowania wzorów osobowych dla współczesnych, jak również sposobem edukacji historycznej.
Kup teraz w e-sklepie.
Polecane
Słynne kobiety w Rzeczypospolitej XVIII wieku
„Słynne kobiety w Rzeczypospolitej XVIII wieku” to książka, która zrodziła się z pytania, jak prezentowała się kobieca sława, zanim epoka rozbiorów wyznaczyła paniom godną pozycję matek-Polek i Spartanek. Autorzy 23 studiów wykorzystują bogate opracowania i źródła, dzięki czemu nakreślone wizerunki odsłaniają mniej znane oblicza kobiet tej epoki.
Obecny stan muzyki we Francji i Italii
„Muzyczne dzienniki” – jak zwykło się nazywać zapiski Charlesa Burneya z odbytych przez niego podróży, podjętych dla zebrania materiałów dla monumentalnej „Powszechnej historii muzyki” – wydane oryginalnie pod skromnym tytułem „Obecny stan muzyki we Francji i Italii”, stanowią jedno z najcenniejszych i najobszerniejszych źródeł wiedzy o kulturze muzycznej wkraczającej właśnie w okres klasycyzmu Europy.
Staropolskie przepisy kulinarne. Receptury rozproszone z XVI-XVIII w. Źródła rękopiśmienne
Staropolskie przepisy opowiadają nam o czymś więcej niż tylko o tym, jak usmażyć rybę w papierowym pudełku, jak ze szczupaka przyrządzić wołowinę i jak ugotować zdrowotny bulion. Siódmy tom serii Monumenta Poloniae Culinaria zawiera rękopiśmienne, rozproszone (niepochodzące z książek kucharskich) i bardzo zróżnicowane receptury kulinarne z XVI–XVIII w.
Warszawskie rezydencje na przedmieściach i pod miastem w XVI–XVIII wieku
Tradycja zakładania rezydencji z obszernym ozdobnym ogrodem na przedmieściach i pod miastem sięga starożytności. Występowały one także w średniowieczu, ale szczególny rozkwit wprowadzania ich w Europie w strefie podmiejskiej nastąpił w okresie renesansu, najpierw we Włoszech, a już od końca XV w. i w Polsce, kiedy to stały się obowiązkowym elementem zespołów rezydencjonalnych panujących i możnych. Autorka prezentuje rozwój rezydencji podmiejskich i na przedmieściach Warszawy od XVI do XVIII w., powiązany w historią stołecznego miasta.