Oprócz fotografii dokumentacyjnej, która stanowi podstawową i najpowszechniej stosowaną metodę digitalizacji zbiorów, do stworzenia cyfrowych wizerunków części obiektów wykorzystano inne techniki. Modele 3D rzeźb, instalacji czy mebli wykonano na podstawie danych zebranych dwoma metodami – skanowania ze światłem strukturalnym i fotogrametrii. Modele – w przeciwieństwie do obiektów na wystawie – obejrzycie z każdej strony. Możecie też zmieniać ich oświetlenie, zaglądać do wnętrza, a czasem wyłączać skórkę i analizować tylko ich formę.
Obrazy RTI (ang. Reflectance Transformation Imaging) to technika, w której płaskie obiekty rejestrowane są w zmieniającym się oświetleniu. Dzięki temu, korzystając ze strony internetowej, możecie przyglądać się im, przesuwając punkty świetlne za pomocą myszki, klawiatury czy dotyku (na urządzeniach mobilnych z obsługą dotykową). Zmiana oświetlenia powoduje, że płaskie obiekty o wyraźnej fakturze odsłaniają swoje tajemnice – najdrobniejsze szczegóły, których w zwykłym, ogólnym oświetleniu nie da się zaobserwować. Funkcja jest bardzo przydatna dla np. konserwatorów zabytków, ale przyjemność w korzystaniu z niej powinny odnaleźć także osoby chcące wcielić się w rolę Sherlocka Holmesa i zbadać każdy szczegół dzieła sztuki.
Serwisy GIS (ang. Geographical Information System) to połączenie map i baz danych – zaawansowane i potężne narzędzie zawierające informacje o różnych obiektach w przestrzeni, np.: stanowiskach archeologicznych, wnętrzach i elewacjach budynków, drzewach, czy historyczne mapy z nałożonymi na nie współczesnymi odpowiednikami. Niepozorną, ale z pewnością ciekawą funkcją serwisów GIS jest możliwość zmierzenia długości czy powierzchni danego elementu. Siedząc w zaciszu własnego domu, dowiecie się np., jakie są rzeczywiste wymiary pomieszczenia w wilanowskim pałacu, od którego mogą dzielić was setki kilometrów!
Fotografia gigapixel to fotografia obiektów dwuwymiarowych w rzeczywistości składająca się z wielu wykonanych w wysokiej rozdzielności fotografii połączonych w jeden wielki obraz. Jako użytkownicy serwisu nie zobaczycie tych połączeń, jednak bez wątpienia docenicie odczucie niespotykanego zanurzenia się w oglądanym obrazie. Jest to doświadczenie, którego często nie da się odtworzyć na ekspozycji muzealnej. Ze względów prewencyjnych i konserwatorskich nie można podchodzić do obiektów zbyt blisko, a nawet gdyby było to możliwe, ludzkie oko nie jest w stanie zarejestrować tylu drobnych szczegółów.
Dokumentacja cyfrowa została wykonana z dbałością o każdy drobiazg. Na zarejestrowanym na matrycy obiektywu obrazie nie mogła się znaleźć najmniejsza drobina kurzu, a kolory w maksymalny możliwy sposób odpowiadają rzeczywistym barwom obiektu – oznacza to wysoką dyscyplinę oraz standaryzację zadań w pracowniach digitalizacji. Wszystko po to, by obiektywnie i jak najwierniej odzwierciedlić cyfrowo niezwykłe zbiory muzealne, czyli nasze wspólne dziedzictwo.