Kliknij, aby zobaczyć więcej zdjęć

Sygnatury: na kryzie stopy oraz przy wylewie wybito znak miejski Gdańska, znak warsztatowy Nathanaela Schlaubitza (czynny 1690–1726; do 1727 zgodnie z prawem przez rok warsztat prowadziła wdowa) oraz znaki importowe Holandii bite po 1953 – fantazyjna, kursywna litera V i znak z literą Z między dwoma punktami dla oznaczenia próby 800 . Na pokrywie powtórzone znaki holenderskie.

Z ogromnym zadowoleniem prezentujemy naszej publiczności wysokiej klasy wyrób rzemieślniczy, kolejny w wilanowskiej kolekcji przykład złotnictwa gdańskiego. Mistrzowie, działający w nadbałtyckim porcie na przestrzeni XVII i XVIII wieku, wynieśli ten ośrodek do rangi ważnego i charakterystycznego swoimi dziełami miejsca na mapie rzemieślniczej Europy; jednego z największych ośrodków złotniczych na ziemiach polskich w owym czasie. Król Jan III, tak jak i inni władcy oraz liczni magnaci, miał w swoich rezydencjach połyskujące i przykuwające oko argentaria. Zapisy w inwentarzu spisanym po śmierci monarchy wymieniają takie gdańskie wyroby, jak: Roztruchan złoty, na denku wysokim, z wiekiem wszystek trybowany, Wanna pstrozłocista, gdańskiej roboty, Puzderko gdańskie, blachą obite, z flaszkami. W pałacu nie brakowało również sreber z augsburskich i paryskich warsztatów złotniczych.