Słowa te to początek pierwszej mowy przeciwko Katylinie. Została ona wygłoszona przez urzędującego konsula Cycerona w 63 r. p.n.e. Lucjusz Sergiusz Katylina, zubożały rzymski arystokrata, nie zdoławszy wygrać wyborów na urząd konsula, zorganizował spisek celem przejęcia władzy. Cyceron miał być jedną z jego ofiar. Następnego dnia po nieudanym zamachu na jego życie, konsul na posiedzeniu senatu ujawnił zamiary Katyliny, a swoją mowę rozpoczął słowami: Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra?
Katylina pozostaje postacią niejednoznaczną. Cyceron dążył do skazania spiskowców, kierując się przekonaniem, że skutkiem ich działań będzie zachwianie prawa i anarchia. Katylina miał wielu zwolenników wśród rzymskiej arystokracji, między ludźmi podobnymi sobie, dobrze urodzonymi, ale posiadającymi już tylko resztki dawnego majątku. Największym poparciem cieszył się jednak wśród ludzi biednych, prostych i zadłużonych. Poparcia udzieliła mu także grupa weteranów wojennych.
Katylina zginął rok później w bitwie pod Pistoią, walcząc w pierwszym szeregu wśród swoich żołnierzy. Źródła, z których można czerpać informacje na jego temat, prezentują punkt widzenia stanu arystokratycznego, senatorskiego, zaś najważniejsze z nich to mowy wygłoszone przez Cycerona.
