Kliknij, aby zobaczyć więcej zdjęć

Odcień szkliwa, którym pokryty został wazon, nazywany jest sang de boeuf (bycza krew). Uzyskuje się go dzięki zastosowaniu miedzi. Receptura szkliwa została po raz pierwszy opracowana przez Chińczyków w trakcie panowania dynastii Ming. Charakteryzuje się ono głębokim odcieniem czerwieni, w którym można dostrzec liczne drobne, podłużne i nieregularne plamki o lekko fioletowym zabarwieniu.  Przy krawędziach wylewu wilanowskiego wazonu czerwień szkliwa zamienia się w ciemny fiolet, by na samym brzegu wazonu pozostawić cienki kremowy pasek.

Na rynku aukcyjnym udało się odnaleźć kilka chińskich wazonów o podobnym kształcie i wymiarach, które oprawiono w niemal identyczny montaż z brązu złoconego. Był to powszechny sposób dostosowywania modnej i cenionej chińskiej porcelany do europejskich wnętrz. Do wazonu w nieznanej europejskiej pracowni dodano ucha, podstawę i zwieńczenie w formie stylizowanych liści akantu i rocaille. Ucha zostały dodatkowo ozdobione drobnymi girlandami kwiatowymi i figurkami dwóch putt z kwiatami w dłoniach. Przed konserwacją widoczne były duże uszkodzenia wylewu wazonu. Po przeprowadzeniu badań okazało się, że wynikały one z dodatkowego obciążenia, jakie na nim spoczywało. Wazon wieńczyła nadstawa ze złoconego brązu, którą odnaleziono w kolekcji wilanowskiej.  Zachowana nadstawa przypomina rodzaj bukietu – sześcioramiennego świecznika z profitkami w kształcie podobnym do kielichów kwiatów. Konserwacja wazonu pozwoliła na powtórne, bezpieczne zestawienie z nadstawą; obecnie obiekt jest prezentowany w całości.