Wiemy, że większość owadów posiada skrzydła i wykorzystuje je do lotu, dlaczego więc kowal zwany jest bezskrzydłym? I czy w związku z tym potrafi latać? Część kowali posiada uwstecznioną drugą parę skrzydeł – tę, która znajduje się pod barwnymi pokrywami pierwszej pary. Niestety wiąże się to z utratą zdolności lotu, w związku z czym kowale przemieszczają się, spacerując, a niekiedy nawet biegając po powierzchni ziemi.

Sam kowal ma niewielkie rozmiary, długości jego ciała sięga około 1 cm. Trudno go nie zauważyć ze względu na charakterystyczne czerwono-czarne ubarwienie ciała i zamiłowanie do grupowego wygrzewania się w nasłonecznionych miejscach, najczęściej w sąsiedztwie człowieka. Ludzie nazwali go tramwajarzem. Dlaczego? Bo w trakcie kopulacji sczepione końcami ciała dwa osobniki różnej płci mkną przez chodniki i trawniki niczym wagony tramwaju, przy czym motorniczym zawsze jest samica. Ona biegnie do przodu, a samczyk musi biec do tyłu. I jedzie tak ten „tramwaj” nawet przez kilka dni, później samica składa jaja, które dadzą początek nowemu pokoleniu.

Kowale obserwować możemy od wiosny do jesieni, najczęściej kiedy w dużych skupiskach obsiadają pnie drzew – głównie lipy, oświetlane słońcem murki czy chodniki. Najchętniej wybierają lipę ze względu na to, że jej nasiona stanowią podstawę ich diety. Za pomocą aparatu gębowego w postaci kłujki kowale wysysają z orzeszków lipowych odżywczy sok, choć nie pogardzą też sokami martwych owadów czy pochodzącymi z odchodów. Lipy wcale nie są zadowolone z faktu, że ktoś zjada ich nasiona i cała ich roczna praca idzie na marne. Wykształciły więc mechanizm obronny, polegający na wytworzeniu substancji hamującej rozwój owadów, która zawarta jest właśnie w nasionach. Jednak kowale poradziły sobie z tym zabezpieczeniem – uodporniły się na toksyny tego gatunku i bez konsekwencji korzystają z lipowej stołówki.