Dokumentowanie i analiza niezwykle subtelnych zmian starzeniowych odbywają są w ramach siedmiu serii pomiarów trójwymiarowych wykonywanych na przestrzeni trzydziestu miesięcy. Obecnie (lipiec 2019) zbliżamy się już do końca tego procesu. Czas zatem na przedstawienie wstępnych wyników naszych prac (pierwsza publikacja dotycząca tego zagadnienia ukaże się za miesiąc jako efekt organizowanej w Monachium konferencji SPIE Optical Metrology, Optics for Arts, Architecture, and Archaeology VII: R.Sitnik, K. Lech, E. Bunsch, J. Michoński, Monitoring surface degradation process by 3D structured light scanning, “SPIE Optical Metrology, Optics for Arts, Architecture, and Archaeology VII”, Munich 2019).

Na podstawie analizy danych z pięciu serii pomiarów, z których każda obejmowała zebranie trójwymiarowej dokumentacji dla dwunastu fragmentów elewacji o wymiarach 12 na 12 cm, możemy stwierdzić, że opracowywana przez nas innowacyjna metoda dokumentacyjna pozwala na śledzenie najmniejszych nawet zmian kształtu badanej powierzchni. Bazując na pomiarach wykonywanych metodą skanowania trójwymiarowego z oświetleniem strukturalnym, z rozdzielczością przestrzenną wynoszącą 2500 punktów pomiarowych na mm², jesteśmy w stanie uzyskać dane obarczone błędem nie większym niż 13 µm (0.013 mm). Ze względu na konieczność dokonywania tych pomiarów w warunkach zaciemnienia – dla uzyskania odpowiedniego kontrastu – skanowania wykonywane są zawsze w nocy (il. 1). Dzięki rozwiązaniom opracowanym przez naukowców z Wydziału Mechatroniki Politechniki Warszawskiej wykonanie czterdziestu sekwencji pomiarowych (składających się na dokumentację każdego z pól o wymiarach 12 na 12 cm) zajmuje tylko 25 minut i jest prowadzone w trybie automatycznym. W znacznym stopniu udało się też zautomatyzować proces przetwarzania uzyskanych w ten sposób wyników.