Pytanie: dlaczego westfalski? Otóż dlatego, że rozmowy pokojowe podjęto w dwu miastach westfalskich – Osnabrücku i Münsterze. W Osnabrücku rokowała Szwecja (prawdziwy miecz strony protestanckiej, wyostrzony przez arcykatolicką Francję) z cesarzem Ferdynandem III, a w Münsterze Francja i Rzesza. W Münsterze też podpisano traktat między Hiszpanią a Niderlandami, negocjowany wcześniej w Hadze. Trzeba zauważyć, że na pohybel tej ostatniej, albowiem na mocy układów podległa ona państwowej dekompozycji. Francja, główny reżyser tak pokoju, jak wojny, zaharapciała to i owo, m.in. Alzację i dobry kawał Nadrenii, Szwecja chapnęła Wismar i spory kawał Pomorza, obóz habsburski też dostał swoje. Patrząc na losy wojny, zwłaszcza po klęsce pod Lens zadanej Cesarstwu przez Kondeusza, wydaje się, że Habsburgowie znów wykręcili się sianem, jakkolwiek był go naprawdę duży snopek. Tyle, że pamiętajmy, iż było to Święte Cesarstwo Rzymskie, państwo o ambicjach naturalnie uniwersalnych. Taki rezultat wojny właściwie unicestwiał te aspiracje, sprowadzając Cesarstwo tylko do jednego z politycznych podmiotów Zachodu. Prawda, że Francja zawsze miała gdzieś świętość Cesarstwa, Polska takoż, ale zawsze było to coś. Westfalskie rokowania przyniosły tej części Europy pokój. Niestety, draka rozpęta się zaraz w Polsce.