W Polsce i za piękną rzeką Bug samozwaniec kojarzy się z tzw. dymitriadą, a właściwie dymitriadami, i traktowany jest (tak przynajmniej mi się zdaje) jako zjawisko w dużej mierze polskie, a właściwie rzeczpospolitańskie, związane z rzekomo koszmarnym bałaganem, który u nas panował. Przecież, choć Griszka Otriepiew Polakiem nie był (ale być nim chciał), to jego roszczenia do czapki Monomacha poparł nasz król, a potężny wojewoda Jerzy Mniszech dał mu córkę za żonę. Podobno piękna to była dziewczyna, ale temperament ją z lekka rozsadzał – na koniec kariery schłodzono ją pod lodem. Jednakże zjawisko samowładztwa najpiękniej chyba rozwinęło się w Anglii, a konkretnie po bohaterskiej śmierci w bitwie pod Bosworth (1485) Ryszarda III, rzekomego potwora, a w istocie człeka pełnego cnót obywatelskich i wojskowych, którego jedyną ważną przewiną było zamordowanie dwóch nieletnich synów ukochanego brata, króla Edwarda IV, wielkiego wodza i kobieciarza. I w tym sęk, i tu jest pies pogrzebany (notabene nigdy nie pojmowałem, o czym w tym głupkowatym powiedzeniu chodzi). Ale z pewnością chodzi o to, że po śmierci Ryszarda zaczyna się prawdziwa parada impostorów, z panami Lambertem Simnelem i Perkinem Warbeckiem na czele.