No, ale Skarga to był ktoś, a jeśli nie, to przynajmniej był. Tymczasem nie jestem wcale pewien (wielka na ten temat toczy się dyskusja), czy największy prorok Rzeczypospolitej w ogóle istniał. Jeśli tak, to nazywał się Mojsiej Wernyhora (po naszemu Waligóra), z zawodu lirnik i Kozak. W roku 1766, czyli dokładnie w tym samym czasie, w którym ks. Marek pisze swą Wieszczbę dla Polski, wyłonił z siebie przepowiednię o treści właściwie już nam znanej: będzie straszna rzeź na Ukrainie (czyli koliszczyzna, hajdamaczyzna, rzeź humańska albo powstanie Gonty i Żeleźniaka), ale bunt ostatecznie zostanie stłumiony, przywódcy straceni, zaś po jakimś czasie odrodzi się Polska. W istocie wszystko to było słuszne, gdyż rychło wybuchła koliszczyzna, trupów było ponad 200 tysięcy, Polacy stłumili ją wespół z Rosjanami, przywódców stracili, przy czym Iwana Gontę wdzięcznie oskórowano. Jakiś czas później Polska naprawdę odzyskała niepodległość, jakkolwiek nie wiadomo, co to miało wspólnego z hajdamaczyzną. Jednakże prawdy te nie uzyskały wielkiej popularności wśród okolicznych Ukraińców, wskutek czego Wernyhora uciekł na wyspę na rzece Roś, skąd ciskał kolejne przepowiednie, m.in. o  rewolucji francuskiej, Napoleonie, odrodzonej Polsce itd., itd. Oczywiście zajęli się nim dyżurni specjaliści od proroctw: Goszczyński, Słowacki i Matejko, na którego obrazie wiszącym w Sukiennicach wytrzeszczony Wernyhora wygląda, jakby miał silny atak wątrobowy, a przy okazji został dynamicznie kopnięty przez konia. Warto też wspomnieć o Michale Czajkowskim, słynnym Sadyku Paszy, no i oczywiście o Stanisławie Wyspiańskim: w Weselu Wernyhora odgrywa przecież niemałą rolę.