Henryk Lubomirski jako Amor, Antonio Canova, 1786—1788, Kolekcja Muzeum – Zamku w Łańcucie

Henryk Lubomirski urodził się w 1777 r. w Równem na Wołyniu. Był synem kasztelana kijowskiego Józefa – dalekiego krewnego męża księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej i Ludwiki z Sosnowskich. Gdy Henryk miał około sześciu lat, trafił na wychowanie do księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej, właścicielki łańcuckiego Zamku. Zobacz obiekt na stronie wmuzeach.pl.

Z Wołynia do Łańcuta

W zbiorach Biblioteki Muzeum-Zamek w Łańcucie znajduje się rękopis wnuczki Henryka, Marii z Lubomirskich Tyszkiewiczowej, a w nim rodzinny przekaz:  „I oto zdarzył się wypadek, że gdy była w Równem u Księcia Józefa Lubomirskiego[…], podczas balu wyszła Księżna Józefowa Lubomirska do saloniku i siedząc na kanapie, karmiła ślicznego swego synka i na tejże kanapie położyła go potem, aby sam spał, gdy ona powróciła do tańca w Sali balowej. Poczem zapomniawszy o nim, położyła się spać. Nazajutrz rano Księżna Marszałkowa wyjeżdżała z Równego i spostrzegłszy cudne dziecię samo na kanapie, nie mogła się wstrzymać, chwyciła dziecko, ułożyła je w dużym mówku futrzanym i wyjechała z nim do Łańcuta, a z drogi wysłała sztafetę do rodziców, aby się niepokoili, a zgodzili się na oddanie jej syna, którego ona jak matka pilnować będzie. Tak  się też stało i książę Henryk u przybranej matki wychował się i był jej radością”.