Hetman polny (duces campestres, sampiductores, capitanei campestres)

Hetman polny (duces campestres, sampiductores, capitanei campestres)

Oprócz hetmana wielkiego koronnego i litewskiego od 1539 roku pojawił się urząd hetmana polnego. Urząd ten wywodził się od strzegącego południowo-wschodnich rubieży kraju dowódcy obrony potocznej, dlatego też czasem zwano go hetmanem granicznym. Do czasów Zygmunta III, hetman polny był mianowany doraźnie. Od 1588 roku, a więc momentu mianowania na ten urząd Stanisława Żółkiewskiego, hetman polny stał się urzędem stałym.

Hetman polny był powiązany z hetmanem wielkim. Zastępował go w razie potrzeby i powinien stale przebywać  na południowo-wschodnich kresach państwa. Z czasem hetmaństwo polne pogrążyło się w takim samym kryzysie jak hetmaństwo wielkie.

Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Jan Kola (zm. 1543) – pierwszy hetman polny

      Wywodził się z osiadłej na Podolu rodziny senatorskiej. Jego ojciec był wojewodą podolskim. Poprzez matkę Burnetę z Chodcza spokrewniony był hetmanem Stanisławem Chodeckim.Jako rotmistrz obrony potocznej niczym szczególnym się nie wyróżnił. Jednak dzięki

      Złota buława. Jej powierzchnia zdobiona jest misternie roślinami, pnączami. Jest to perska buława hetmańska.
    • Silva Rerum

      Armia Rzeczypospolitej

      Król Jan III Sobieski był znany poza granicami Rzeczypospolitej głównie jako wybitny dowódca. Nic więc dziwnego, że irlandzki medyk króla, Bernard O’Connor, sporo miejsca poświęcił jej siłom zbrojnym. O’Connor nie miał przygotowania militarnego a jednak o

      Bitwa pod Wiedniem. Z lewej strony król Jan III Sobieski na koniu, za nim wojsko z chorągwiami. Nad  królem leci biały gołąb. Pośrodku krwawa walka. W oddali namioty tureckie i zarys Wiednia.

    Słowa kluczowe