Korektura pruska

Korektura pruska

Inkorporowane przez Kazimierza Jagiellończyka Prusy Królewskie zachowały znaczną autonomię polityczną i prawną. Jej wyrazem było utrzymanie odrębności prawa, opartej na prawie chełmińskim (od 1476 roku zostało ono rozciągnięte także na szlachtę).

Przekształcenia gospodarcze, społeczne i polityczne sprawiły, że szlachta Prus Królewskich chciała doprowadzić do zmiany obowiązującego ją prawa. Efektem tego było uchwalenie przez sejm w 1598 roku tzw. korektury pruskiej uwzględniającej postulaty szlachty Prus Królewskich. Korektura oparta była zarówno na koronnym prawie ziemskim, prawie chełmińskim, jak i na prawie rzymskim (uczonym – rozwijanym przez naukę). Regulacja ta w 158 artykułach regulowała prawo procesowe, ustrój sądów oraz niektóre aspekty prawa rodzinnego i spadkowego. Inne dziedziny nadal podlegały prawu chełmińskiemu.

Korektura pruska cechowała się wysokim poziomem prawnym i precyzyjnością, toteż pomocniczo stosowana była także w orzecznictwie koronnym, zwłaszcza w sprawach spadkowych.

Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Jan III Sobieski odwiedza Prusy

      21 maja 1677 roku o godzinie dziewiątej Jan III Sobieski wraz z małżonką i królewiczem Jakubem rozpoczął podróż drogą wodną do Prus. Płynął w dół Wisły, a po drodze do Gdańska, który był celem jego podróży, odwiedził też inne miasta nadwiślańskie. Pierwsz

      Grafika przedstawia mapę Gdańska w połowie XVII wieku. W górnej części panorama miasta. W dolnej części mapa.

    Słowa kluczowe