Małachowski Jan (1623-1699)

Małachowski Jan (1623-1699) podkanclerzy koronny, biskup krakowski. W młodości uczestniczył w wojnach z Kozakami, odznaczył się w bitwie pod Beresteczkiem (1651). Po śmierci żony zdecydował się na karierę duchowną, przyjął święcenia kapłańskie i już w r. 1655 był kanonikiem lwowskim; wraz z najbliższym otoczeniem królewskim dzielił losy Jana Kazimierza, gdy ten podczas najazdu szwedzkiego schronił się na Śląsku (1655). Od wdzięcznego króla otrzymał kolejne godności i urzędy (m. in. opactwo benedyktynów w Mogilnie i referendarię koronną). Jan Kazimierz wysyłał opata w misjach dyplomatycznych do Francji. Za panowania Michała Korybuta na prośbę króla usiłował pośredniczyć miedzy dworem a hetmanem wielkim koronnym Janem Sobieskim, którego znał jeszcze z czasów służby wojskowej i pozostawał z nim w dobrych stosunkach. Już na początku panowania Jan III mianował Małachowskiego najpierw biskupem chełmińskim (1676), wkrótce podkanclerzym koronnym (1678), wreszcie biskupem krakowskim (1681). W r. 1683 biskup zaangażował się w negocjacje z dyplomatami cesarskimi i nuncjuszami w sprawie koalicji antytureckiej i subsydiów na prowadzenie wojny. Miał duży udział w nakłonieniu króla do sojuszu z Habsburgami. Sam wystawił na wyprawę wiedeńską oddziały piechoty i husarii, a dla uczczenia polskiego zwycięstwa w bitwie pod Wiedniem polecił wmurować pamiątkową tablicę w katedrze wawelskiej. Wspierał karierę swego bratanka Stanisława Małachowskiego. Zasłużony dla kościoła krakowskiego, sprowadził do Krakowa wizytki, którym ufundował kościół i misjonarzy, aby prowadzili seminarium duchowne. Pochowany został w katedrze na Wawelu, pod kaplica św. Stanisława.