Mniszech Jerzy Jan Wandalin h. własnego

Mniszech Jerzy Jan Wandalin h. własnego

Mniszech Jerzy Jan Wandalin h. własnego (zm. 1693), wojewoda wołyński. Związany z województwem ruskim,  dostał  z cesji ojca starostwo sanockie (1654).  Studiował  w Padwie, gdzie wybrano go na konsyliarza nacji polskiej, był dworzaninem króla Jana Kazimierza, potem kilkakrotnie posłował z województwa ruskiego  na sejmy i działał w samorządzie szlacheckim ziemi sanockiej.  Jako jej starosta, rotmistrz, potem pułkownik,  organizował samoobronę w związku z  atakami rozbójników czy z zagrożeniem tureckim (1667), organizował popisy pospolitego ruszenia.

Podjął się odrestaurowania  i ufortyfikowania sanockiego zamku starościńskiego. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1669) i Jana Sobieskiego (1674), był też  w r. 1676  na jego koronacji,  a w bezkrólewiach sprawował w Sanockiem funkcję sędziego kapturowego. Był także deputatem na Trybunał Koronny (1678).

Prawdopodobnie brał udział w odsieczy wiedeńskiej  1683 z chorągwią pancerną, którą wystawił własnym kosztem. W r. 1684 został wojewodą wołyńskim. Dbał o swoje Laszki Murowane i o Brzostowicę w Wielkim Księstwie Litewskim, którą wniosła mu żona, Anna z Chodkiewiczów. Brał udział w komisjach rozpatrujących spory graniczne z Węgrami (1678, 1690). Pozostawił trzech synów i dwie córki. 

Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Glossarium: Rotmistrz

       Rotmistrz – (niem. Rittmeister – mistrz roty) - dowódca jazdy, odpowiednik kapitana, w dawnym wojsku polskim dowódca roty, chorągwi lub szwadronu.

      Płaskorzeźba ze sceną ilustrującą wyprawę na czambuły tatarskie. Na pierwszym planie rzędy wojsk tatarów na koniach i po drugiej stronie wojska polskie na koniach. W tle drzewa. Jest to płaskorzeźba na attyce pałacu w Wilanowie z końca XVII w.
    • Silva Rerum

      Abdykacja i co z niej wynikło

      Praktycznie już od śmierci Ludwiki Marii (16 maja) król przestał interesować się sprawami państwa i jego bezpieczeństwa – wystarczy przypomnieć spóźnioną reakcję na wtargnięcie oddziałów tatarsko-kozackich na południowe ziemie Rzeczypospolitej jesienią 16

      Portret Jana Kazimierza. Przedstawia mężczyznę w czarnej, długiej peruce na głowie i czarnym płaszczu. W prawej ręce trzyma szablę. Lewą rękę opiera na stole, który jest przykryty draperią na którym leży korona i berło. Król stoi na tle brązowej kotary i wnętrza.

    Słowa kluczowe