O sztuce konwersacji w XVII–XVIII wieku

O sztuce konwersacji w XVII–XVIII wieku

Umiejętność konwersacji była obok sztuki epistolarnej w XVII i XVIII wieku fundamentem sukcesu w życiu towarzyskim. Tak jak chętnie rozmawiano, tak równie intensywnie pisano o rozmawianiu, prześcigając się w udzielaniu porad. Można więc wymienić refleksje Antoine’a Mérégo De la conversation (1677), ciekawe uwagi Madelaine de Scudéry w Conversations sur divers sujets (1686), traktat w formie dialogu Pierre’a d’Ortigue’a de Vaumorière’a L'Art de plaire dans la conversation (1688), obserwacje Jeana-Baptiste’a Morvana de Bellegarde Réflexions sur l'élégance et la politesse du alt="Kultura Dostępna logo" width="200" height="143" data-mce-src="/image.php/27167/struktura360_kulturadostepna_lifting_logo_kolor.jpg">

Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Jak być mistrzem swoich tajemnic – o konwersacjach i traktowaniu dam

      „Wielu mądrych ludzi obeznanych w sprawach światowych rozeznało w każdym czasie, że uregulowane według zasady szacunku stosunki z wykwalifikowanym, cnotliwym i szczególnie wyrafinowanym fraucymerem sprzyjają młodemu człowiekowi nie tylko w wygładzeniu swo

      Grafika. Przedstawia młodą kobietę i mężczyznę w pokoju, w scenie intymnej. Kobieta w dużej peruce i sukni. Ma rozpięty dekolt i widać jej gołe piersi. Mężczyzna zbliża się do niej i przytrzymuje ją za rękę. Po prawej stronie pali się świeca na świeczniku. W tle kanapa.
    • Silva Rerum

      Literatura i salon, czyli spotkania u Stanisławostwa Potockich

      Za początek spotkań o charakterze literackim w Warszawie wielu badaczy, m.in. Aleksander Kraushar i Władysław Łoziński, przyjmuje wydawane przez Stanisława Augusta Poniatowskiego obiady czwartkowe[1]. W czasie zebrań u króla gościli najwybitniejsi pisarze

      Portret młodego męczyzny w owalnej, złotej ramie. Mężczyzna w siwej peruce. Ubrany w czarny frak i białą koszulę owiniętą pd szyją białą chustką. Na fraku odznaczenia. Jest to Stanisław Kostka Potocki.
    • Silva Rerum

      Ceremoniał i grzeczność w konwersacjach dworskich

      Konwersacje społeczności dworskiej w okresie nowożytnym podlegały ustalonym zasadom ceremoniału i grzeczności. Do starannego wypowiadania się i uszanowania rozmówcy przywiązywano dużą wagę, ponieważ człowieka poznawano po tym, co mówił i jak się wyrażał.

      Grafika przedstawia dużą salę w pałacu, bogato zdobioną sztukateriami i malowidłami. W sali zgromadził się tłum ludzi ubramych w stroje historyczne. Obchodzą uroczystości w Dreźnie z okazji zaślubin Fryderyka Augusta z Marią Józefą. Jest to rycina Gérarda Jean-Baptiste'a Scotina z 1719 roku.
    • Silva Rerum

      O służbie w mieszczańskim domu, na podstawie rozmówek polsko-niemieckich z XVII wieku

      W samouczkach i podręcznikach do nauki języków obcych, w formie dialogów opisywano typowe sytuacje rozgrywające się na ulicy, w domu czy na targu, które mogły się z dużym prawdopodobieństwem odbyć w rzeczywistości. W rozmówkach uchwycono migawki codzienne

      Fragment grafiki. Przedstawia wnętrze. Na pierwszym planie siedzą dwie pochylone kobiety, które obierają z piór ptaka, za nimi kobieta, która myje naczynia. W tle kobieta i mężczyźni przy stole. Najprawdopodobniej jest to wnętrze kuchni.
    • Silva Rerum

      Wokół ciała i porządku – czym był ceremoniał?

      W pierwszej połowie XVIII wieku rozwinęła się na obszarze niemieckojęzycznym nauka o ceremoniale tzw. Zeremonielwissenschaft. Jej czołowi przedstawiciele próbowali zdefiniować i usystematyzować wiedzę o zasadach wzajemnego traktowania się, by ułatwić młod

      Pożółkła grafika. Przedstawia wnętrze pałacowe w którym zgromadzili się ludzie. Są to mężczyźni i kobieci ubrani w stroje historyczne, w długich perukach. Na ścianach pałacu ozdoby, z sufitu zwisają żyrandole. Jest to scena uroczystości w Dreźnie z okazji zaślubin Fryderyka Augusta z Marią Józefą.
    • Silva Rerum

      Dworski splin – nudna codzienność szlacheckiego dworu

      Życie szlacheckich dworów toczyło się różnorakim rytmem – w zależności od pory roku, nadchodzących świąt, rodzinnych wydarzeń czy przybywających gości. Bywało nudne i monotonne, to znów radosne i burzliwe. Innym trybem toczyło się życie prowincjonalnych g

      Stara rycina. Przedstawia scenę zbiorową we wnętrzu. Przy stole siedzi mężczyzna i kobieta i grają w karty. Za nimi dwóch muzykantów.

    Słowa kluczowe