Zwierzyniec w Wilanowie
Zwierzyniec w Wilanowie - Galeria zdjęć
Jednym z ulubionych miejsc króla w Wilanowie był zwierzyniec znajdujący się peryferyjnej, wschodniej części rezydencji, gdzie król spędzał wiele czasu odbywając przejażdżki oraz polując.
Kazimierz Sarnecki, rezydent na dworze króla Jana III i królowej Marysieńki, opisał to w swoich pamiętnikach, które są dla nas szczególnie cennym źródłem wiedzy o życiu codziennym i obyczajach rodziny królewskiej.
9 novembris (listopada) 1693: „Król jm. zjadłszy śniadanie po rannej mszy na polowanie z charty pojechał; dwóch zajęcy uszczwawszy samym zmrokiem powrócił.”
22 martii (marca) 1694:„Król jm. zjadłszy prędko obiad w pole wyjechał i zająca, co mu go przyniósł semen, szczuć przy sobie kazał psom młodym i tak ucieszony z pola powrócił.”
22 aprilis (kwietnia) 1694: „Królestwo ichm. z sobą jedli obiad, po którym JM. pojachał na przejażdżkę do zwierzyńca przypatrywać się danielom swoim, których wielka liczba tam znajduje się.”
Polecane artykuły
-
Królewski ogród
Twórcą koncepcji barokowego ogrodu w letniej rezydencji królewskiej w Wilanowie był prawdopodobnie sam Jan III Sobieski. Wiemy, że jako młody człowiek, tuż po ukończeniu nauki w Akademii Krakowskiej, odbył wraz z bratem długą podróż po zachodniej Europie,
-
Szlachcic na łowach według Jana Szyttlera
Lasy były dla polskiej szlachty nieocenionym źródłem rozrywki płynącej z polowania, obejmującego szereg czynności, takich jak tropienie, ściganie, strzelanie i łowienie zwierzyny. Oczywiście rodzajów polowań było wiele, poprzez polowania dzicze, z nagonką
-
Portret psa króla Władysława
Pewnego razu Władysław IV zlecił swemu nadwornemu malarzowi wykonanie portretu ulubionego psa, brytana o imieniu Szwan, którego „zawsze przy sobie w pokoju miewał”. Co ciekawe, w Bibliotece Jagiellońskiej odnaleźć możemy nawet epitafium poświęcone królews
-
Psy myśliwskie Elżbiety Sieniawskiej
Jednym z ulubionych zajęć Elżbiety Sieniawskiej – oprócz uprawiania polityki – były polowania. Upodobanie to wyniosła jako księżniczka z rodzinnego domu Lubomirskich. Uczestniczyła w nich bardzo często zarówno jako wojewodzina bełska, jak i później, gdy z
-
Koń jaki jest każdy widzi, czyli o stajniach i koniach w kręgu królewskiej rodziny Sobieskich
Koń od czasów słowiańskich, obok niedźwiedzia, wilka i zająca, uważany był za zwierzę magiczne. Religijny i wróżebny status konia był szczególnie widoczny w społeczności Słowian połabskich wraz z przekonaniem o jego boskości, nadnaturalnym charakterze i p
-
Konno czy łodzią? Dylematy staropolskich podróży lądowych w XVII w.
W epoce nowożytnej charakterystycznym dla szlachty polskiej sposobem podróżowania po Europie była jazda konna. Zresztą także w kraju przeciętny szlachcic spędzał większość życia w siodle. Jazda konna była właściwym dla szlachty sposobem przemieszczania si
