Dąb Sobieskiego w Ustroniu

Dąb w Ustroniu ma ok. 300-350 lat, obwód 645 cm i wysokość 30 m, jest pomnikiem przyrody.

Lokalna tradycja utrzymuje, że dąb zasadzili mieszkańcy Ustronia na pamiątkę przejścia przez to miejsce lewego skrzydła oddziałów polskich zdążających na bitwę pod Wiedniem.

A. Czudek w swojej publikacji z 1933 roku tak pisał o dębie z Ustronia: „W roku 1929 opowiadał mi stary pastuch brenneński na Równicy, iż drzewo to zostało zasadzone bardzo dawno, kiedy to pogańskie wojska rabujące w Żywiecczyźnie chciały przez Węgierską Górkę-Baranią Górę-Wisłę wpaść w kraj cieszyński, lecz zaniechały tego zamiaru na wieść, iż polskie wojsko od Bielska przeciwko nim ciągnie. Podobnie opowiadał mi historię zasadzenia dębu ustrońskiego jeden z sędziwych gospodarzy z sąsiedniej Cisownicy, który jeszcze dodał, iż na drzewie tym wisiała przez długie lata mała kapliczka z obrazem M. B. Częstochowskiej. On sam jednak już jej nie pamięta, a słyszał o tym od swego dziadka. Wygląd drzewa wskazuje na to, iż liczy około 250 lat, toteż podanie powyższe wydaje mi się dość wiarygodne, bo wiadomo, że w niedalekiej Słowacczyźnie grasowali w roku 1683 węgiersko-siedmiogrodzcy sprzymierzeńcy Turków, zapuszczający swe zagony aż w Żywiecczyznę”.

(źródło: Andrzej Czudek, "Drzewa Sobieskiego na Śląsku", "Zaranie Śląskie" 1933, r. IX, z. 3, s. 135:
zob. Śląska Biblioteka Cyfrowa).