Tablice upamiętniające procesję z Katedry Wawelskiej do Kościoła Mariackiego w intencji zwycięstwa nad Turkami

Kraków stał się na przełomie lipca i sierpnia 1683 roku głównym miejscem koncentracji wojsk polskich. W intencji powodzenia wyprawy odbywały się liczne ceremonie religijne. Po wyruszeniu władcy pod Wiedeń wzmożono modlitwy. 10 września biskup krakowski Jan Małachowski zarządził w Krakowie i diecezji czterdziestogodzinne nabożeństwo. Na jego zakończenie 12 września zaplanowano procesją z katedry do kościoła Mariackiego. W procesji „dla uproszenia u Boga zwycięstwa dla walczących wojsk polskich pod Wiedniem” brali udział kanonicy, kler diecezjalny i zakonny, społeczność akademicka oraz tłumy wiernych z Krakowa i okolic. W uroczystym pochodzie niesiono relikwie św. Jacka, św. Jana Kantego i św. Stanisława Kostki. Ta niezwykła ceremonia, odbywająca się równocześnie z bitwą pod Wiedniem, została upamiętniona wkrótce dwoma marmurowymi tablicami. Ich przesłaniem było nie tylko przypomnienie wielkiego zwycięstwa, ale też podkreślenie, że dokonało się ono „przez Krzyż i Marię” (per Crucem et Mariam ad victoriam), dzięki żarliwym modlitwom, królewskim pielgrzymkom oraz towarzyszącym władcy relikwiom Krzyża Świętego i wizerunkom Matki Boskiej.

Łacińskie inskrypcje na tablicach w tłumaczeniu brzmią:

„W największym dla świata chrześcijańskiego niebezpieczeństwa, gdy do tej znakomitej świątyni Bogarodzicy Przenajświętszej podczas czterdziestogodzinnego nabożeństwa odbywała się uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem z kościoła katedralnego. W tym samym dniu, 12 września 1683 roku, Najjaśniejszy Jan III, król Polski, ogromne wojsko tureckie zwyciężył i stolicę cesarską od oblężenia przy pomocy Najświętszej Marii Panny uwolnił”.

„Przed tronem niezmierzonego Majestatu i chwały Boga, tutaj pod zasłoną Eucharystii ukrytego, niech każdy pada na kolana, oddaje cześć i składa dzięki. Widzą to bowiem wieki, że za przyczyną Matki swojej ukochanej miłosierdzie nam uczynił i najświętszym nad Turkami pod Wiedniem zwycięstwem okazał, jak potężną warownią dla chrześcijańskiego ludu jest ta Najświętsza nieba i ziemi Królowa, a dla nieprzyjaciół Krzyża Chrystusowego jest jakby wojsk zastępy”.