Zainicjowany w 2022 r. projekt badawczy „Rubensiana” obejmuje łącznie 24 obrazy. Ich autorstwo ma związek z trzema wielkimi mistrzami malarstwa siedemnastowiecznego – Peterem Paulem Rubensem, Jacobem Jordaensem i Antonem Van Dyckiem, choć do dzisiaj ten związek nie został ostatecznie sprecyzowany. Kolekcja wybranych obrazów, wśród których znalazły się także dzieła powiązane z działalnością Pietera Claesza Soutmana i Fransa Snydersa, ma zróżnicowany charakter. W notach inwentarzowych i katalogowych wymienieni artyści są wskazywani jako autorzy, uczniowie, kopiści bądź naśladowcy. Niekiedy jest mowa o szkole czy kręgu artystycznym danego malarza. Wszystkie obrazy podlegały w przeszłości pracom renowatorskim, a więc poza pierwotnie zastosowanymi materiałami mają w swojej strukturze także wtórne składowe, niekiedy trudne do wyodrębnienia.
Założeniem programu było zastosowanie dopełniających się metod analitycznych, nieniszczących, a także takich, które wymagają pobrania materiału do badań laboratoryjnych. Pierwszym krokiem było więc wykonanie pełnej dokumentacji fotograficznej obecnego stanu obiektów, w tym wykonanie zdjęć w podczerwieni i ultrafiolecie. Podczas oględzin szczególną uwagę zwraca się na fakturę powierzchni, która ma znaczenie zarówno przy ocenie sposobu malowania jak również stanu zachowania dzieła.
Dla części zbioru możliwe było wykorzystanie zaawansowanych technik digitalizacji dwuwymiarowej Gigapixel oraz RTI (z ang. Reflectance Transformation Imaging). Prace te są prowadzone w wilanowskim Laboratorium 3D z użyciem specjalnie skonstruowanego sprzętu. Obserwacje powierzchni malowideł oraz ich zapisy w świetle rozproszonym, ultrafiolecie i podczerwieni dopełniane były badaniami prowadzonymi we współpracy z licznym gronem naukowców z innych instytucji, mających dostęp do wyspecjalizowanego sprzętu umożliwiającego przeprowadzenie analiz bezinwazyjnych. Jedną z obiecujących metod analitycznych, którą wykorzystano w projekcie, jest obrazowanie wielospektralne (ang. Multispectral Imaging, MSI). Wszystkie dzieła zostały udokumentowane z wysoką rozdzielczością w 12 zakresach fal elektromagnetycznych. Metody nieniszczące pozwalają na analizę składu zastosowanych przez malarzy materiałów – pigmentów i wypełniaczy farb. Wykorzystano także badanie składu pierwiastkowego w wybranych mikroobszarach za pomocą przenośnego aparatu do badań metodą spektrometrii rentgenofluorescensyjnej – p-XRF (ang. Portable X-ray Fluorescence). Wszystkie omawiane obrazy zostały zbadane w wielu punktach tą metodą. Planuje się także wykonanie map składu pierwiastkowego dla wybranych dzieł za pomocą makroskanera XRF. Nadal niezastąpioną możliwością poznania struktury badanego dzieła są badania laboratoryjne mikropróbek pobranych z warstw technologicznych obrazów, zwłaszcza tych wielokrotnie poddawanych renowacjom, które ingerowały drastycznie w ich strukturę.
To tylko niektóre metody badawcze i technologie zastosowane w pracach multidyscyplinarnego zespołu realizującego projekt „Rubensiana”. Dokładny opis prac znaleźć można w wydanej niedawno publikacji pt. „Rubensiana w kolekcjach polskich. Co jest czym: oryginał, replika, kopia?”.
Próby rozpoznania warstw technologicznych malowideł i ich przemian wynikają nie tylko z czystej ciekawości i poszukiwania wiedzy o dawnych warsztatach artystycznych, ale przede wszystkim z konieczności zachowania cennych dzieł w dobrym stanie i możliwego przywrócenia im pierwotnej formy lub chociaż zbliżenia się do niej. Dla zamknięcia projektu będzie istotne zestawienie wszystkich informacji pozyskanych po przeprowadzonych analizach i konserwacjach dzieł Rubensa, Jordaensa i van Dycka lub ich naśladowców. Z kolei pozyskanie wiedzy z różnych ośrodków badawczych w Europie, m.in. w Londynie, Antwerpii, Wiedniu, Berlinie – wszędzie tam gdzie prowadzono i publikowano wyniki badań, jest istotne dla prac porównawczych oraz szukania podobieństw i różnic w kolekcji obrazów z Wilanowa. Kompleksowe rozpoznanie techniki i technologii dzieł daje możliwość dużo głębszego rozpoznania stanu obiektów, co wiąże się z decyzjami o ewentualnej konieczności podejmowania prac konserwatorskich i ustaleniem ich zakresu.
Anna Guzowska, Elżbieta Modzewlewska