Brunetti Cosimo (zm. ok. 1678)
Brunetti Cosimo (zm. ok. 1678) - Galeria zdjęć
Brunetti Cosimo (zm. ok. 1678), duchowny, sekretarz Jana III Sobieskiego. Urodził sią na początku XVII w. we Florencji w rodzinie kupieckiej. Od lat 50. XVII w. przemierzał niemal całą Europę Zachodnią, zwiedzając kraje niemieckie, Niderlandy, Anglię i Francję; w latach 1657-1659 dotarł na Pomorze, do Prus i Rzeczypospolitej, w 1659 r. przebywał na Antylach. Po raz kolejny zjawił się w Polsce na początku lat 70. w porozumieniu ze stronnictwem profrancuskim; zapewne odegrał znaczącą rolę w jego działaniach, skoro w 1673 r. otrzymał polskie szlachectwo. Działał prawdopodobnie jako agent francuski, a także łącznik z dworem wielkiego księcia toskańskiego.
Przed elekcją 1674 r. na polecenie Jana Sobieskiego wyruszył z krótką misją do Francji, skąd powrócił w marcu t.r. Od maja zajął stanowisko osobistego sekretarza króla Jana III, zajmując się głównie utrzymywaniem kontaktów z ambasadą francuską w Polsce, markizem de Bethune i nuncjuszem papieskim Martellim, miał być również redaktorem gazety urzędowej, którą zamierzano rozsyłać do Wenecji, Rzymu i Florencji w celu dezawuowania fałszywych informacji, rozsiewanych przez dwór wiedeński; projektu tego nie zdołano jednak zrealizować. W imieniu króla zabiegał o publikacje z zakresu chemii i astronomii, przysłane do jego biblioteki w 1675 r. W lipcu 1677 r. otrzymał (głównie za sprawą królowej Marysieńki) prepozyturę w Jarosławiu, co jednak nie zaspokoiło jego ambicji i skłoniło go wiosną 1678 r. do porzucenia służby na dworze Sobieskiego. Zmarł po 24 VIII 1678 r.
Polecane artykuły
-
Jan III Sobieski i cenzura
Wielki wódz wsławiony wiekopomnym zwycięstwem pod Wiedniem, autor słynnych listów do swej ukochanej żony, mecenas nauk i uczonych, pogodny mieszkaniec Wilanowa... Dowódca, polityk, gospodarz i człowiek żyjący pełnią życia. Przede wszystkim jednak bohater,
-
Tajny sekretarz króla Jana
Z wyboru Sobieskiego na króla Polski najbardziej chyba zadowolona była Francja. Jej ambasador biskup Marsylii Forbin-Janson – jeśli wierzyć Marysieńce – nie oglądając się na instrukcje z Paryża, przemówił za wielkim wodzem, któremu bez wątpienia pomogło ś
-
Panny na wydaniu. Polityka mariaży Ludwiki Marii Gonzagi
O tym jak wymyślne i sprytne politycznie były pomysły królowej Ludwiki Marii Gonzagi (1645–1667), świadczy polityka mariaży jej fraucymeru. Królowa lubiła otaczać się rodaczkami. Wiele z nich towarzyszyło jej podczas podróży poślubnej do Polski (1645 r.)
