Czartoryski August

Czartoryski August

Czartoryski  August (1697-1782), wojewoda ruski. Za młodu w rycerskim zakonie joannitów na Malcie, potem walczył w wojsku austriackim przeciw Turkom. W roku1731 został wojewodą ruskim i poślubił Zofię z Sieniawskich Denhoffową, dziedziczkę wielkiej fortuny.

August Czartoryski wraz z bratem Michałem i szwagrem Stanisławem Poniatowskim przez lata budował umiejętnie potęgę  ekonomiczną i polityczną rodu. Zaangażowali się w roku 1733 po stronie Stanisława Leszczyńskiego, lecz potem przeszli na stronę Augusta III; ich stronnictwo, w latach 40-tych  wspierające dwór saski, w 50-tych wobec niego opozycyjne, nazwano Familią. Światły, o wybitnym umyśle, uważany za kandydata do korony, był czołowym politykiem kraju, liczono się z nim także za granicą. Marszałkował konwokacji w roku 1764 i następnym sejmom (do r. 1766),  z pomocą Rosji doprowadził do osadzenia  na tronie polskim „familijnego” kandydata,  Stanisława Augusta Poniatowskiego, a potem czujnie nadzorował jego poczynania.

Wojewoda ruski sprawnie organizował zarządzanie swymi rozległymi dobrami, które dzięki temu przynosiły znaczne dochody. Rezydował chętnie w Puławach i w Wilanowie, dbał też o Brzeżany i Sieniawę. Pozostawił syna Adama Kazimierza i córkę Izabelę (Elżbietę), wydaną za Stanisława Lubomirskiego.


Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Czartoryska z Sieniawskich Maria Zofia

      Czartoryska z Sieniawskich Maria Zofia (1699-1771), jedyna (jej siostra zmarła w dzieciństwie) córka wojewody bełskiego, potem hetmana wielkiego koronnego Adama Mikołaja Sieniawskiego i Elżbiety Heleny z Lubomirskich.Miała możnych i wpływowych rodziców. M

      Portret kobiety w jasnej peruce i czerwonym ubiorze, z koronkowym, białym żabotem. W prawej ręce trzyma strzelbę, drugą opiera na biodrze. Stoi na tle kurtyny. Jest to Maria Zofia z Sieniawskich Czartoryska.
    • Silva Rerum

      Na kawę do Wilanowa

      „Powszechna dam tutejszych dziś promenada i plezyr do Wilanowa na kawę za czerwonego złotego do Książęcego Burgrabiego” – donosił z oświeconej Warszawy 31 stycznia 1782 r. w swojej pisanej gazetce Teodor Ostrowski, podówczas 32-letni pijar, znakomity jury

      Scena rodzajowa. Na pierwszy planie grupa osób. Są to kobiety i dzieci ubrani w stroje historyczne, które siedzą i rozmawiają lub spacerują. Na drugim planie po bokach dwie budowle. W oddali widok na pałac i ogrody. Nad sceną niebo i scena alegoryczna. Dwa anioły podtrzymują draperię i wić roślinną.

    Słowa kluczowe