Kamienie węgielne poczty za Władysława IV

Kamienie węgielne poczty za Władysława IV

Syn Zygmunta III Wazy, następca tronu Władysław IV był wielbicielem muzyki i mecenasem, choć najczęściej kojarzony bywa z planowaną i nie zrealizowaną ostatecznie wyprawą do Turcji oraz fiaskiem polityki wobec Kozaczczyzny, której efektem było powstanie Bohdana Chmielnickiego na Ukrainie (1648). Warto wspomnieć, że Władysław IV ma wielkie zasługi dla rozwoju jednej z ważniejszych instytucji kulturalnych nowożytnej Rzeczpospolitej, to jest… poczty.

Określenie poczty mianem instytucji kulturalnej może budzić zdziwienie, ale faktem jest, że to właśnie za jej pośrednictwem dystrybuowano dobra kultury i ważne informacje. Dobrze zorganizowana poczta ułatwiała rozpowszechnianie nowych prądów i idei. Zrealizowane przez Władysława IV reformy poczty stały się kamieniem węgielnym jej organizacji oraz źródłem rozporządzeń pocztowych wydawanych aż do czasów stanisławowskich.

Istota władysławowskich reform, które zapoczątkowała ordynacja poczty z 2 maja 1647 roku ustanowiona na sejmie w Warszawie, polegała na zobligowaniu miast do tego, aby zamiast podwód czwartą część pieniędzy uiszczały na pocztę. Władysław IV ustanowił tym samym stały podatek na komunikację pocztową, czyli quadruplę, a miasta zwolniono z obowiązku zapewniania koni dla przewożących informacje posłańców (z wyjątkiem tych, które miały świadczyć podwód na rzecz posłów tureckich, tatarskich i moskiewskich).

Konstytucja ta nawiązywała do ordynacji sejmowej z 1620 roku poświęconej sprawom poczty, a cieszący się ogólną sympatią poddanych Władysław IV niejako kontynuował dzieło zapoczątkowane przez swego ojca, Zygmunta III, który zapowiedział wydanie ordynacji regulującej funkcjonowanie poczty. Konstytucja z 1647 roku nie określiła szczegółów dotyczących organizacji poczty, np. źródeł jej finansowania. Na uwagę zasługuje jednak fakt, że król zobowiązał się za pieniądze uzyskane z quadrupli utrzymywać w całym kraju porządną pocztę. Sama konstytucja odeszła od zasady poczty prywatnej utrzymywanej kosztem króla na rzecz poczty państwowej, finansowanej z podatku. Naruszenie prawa, to jest nieuzasadnione żądanie podwód, groziło pozwaniem do najbliższego terytorialnie sądu.

Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Polska, czyli włoska. Geneza i rozwój regularnej komunikacji pocztowej w Polsce

      Początki regularnej komunikacji pocztowej sięgają czasów panowania Zygmunta Augusta. Po śmierci swej matki, królowej Bony Sforza, władca ten uruchomił stałe połączenie między Krakowem i Wenecją przez Wiedeń i Graz (18 X 1558 r.). Jedną z przesłanek, jaką

      Stara rycina. Przedstawia popiersie mężczyzny z profilu. Jest to król Zygmunt August w koronie na głowie, rycina Virgiliusa Solisa. Król ubrany w zbroję. Wizerunek króla ujęty w owalną, zdobioną ramę, na której znajdują się łacińskie opisy oraz herby i dwa godła z orłem.
    • Silva Rerum

      Plany reformy pocztowej Zygmunta III Wazy

      Zygmunt III Waza był hojnym mecenasem artystów, choć w historiografii najczęściej zwraca się uwagę na jego zaangażowanie w wojny ze Szwecją i Rosją, silne związki z katolicyzmem, a także zamiary wprowadzenia w Rzeczypospolitej absolutyzmu. Jego też dziełe

      Obraz olejny. Przedstawia portret mężczyzny w stroju historycznym. Mężczyzna w średnim wieku, w czarnym ubiorze do ziemi. Ma otyłą sylwetkę. Prawą rękę opiera o brzeg stołu pokrytego czerwonym suknem. Za nim udrapowana bordowa kotara i po prawej stronie okno z widokiem na niebo. Jest to portret Zygmunta III.
    • Silva Rerum

      Jana Kazimierza zabiegi o reformę poczty

      Panowanie Jan Kazimierza Wazy było napiętnowane pasmem klęsk i niepowodzeń, jakie dotknęły Rzeczpospolitą. Walki z Kozakami, potop szwedzki oraz wojny z Rosją spowodowały zniszczenie kraju, ubytki terytorialne oraz osłabienie autorytetu władzy monarszej i

      Rycina przedstawia portret starszego mężczyzny w owalnej ramie wpisany w prostokąt. Pod portretem napisy w języku łacińskim. Mężczyzna ubrany w ciemny, historyczny strój. Na głowie ma dużą futrzaną czapę z pióropuszem i kamieniem. Patrzy lekko w bok. Jest to Jan Kazimierz.

    Słowa kluczowe