Sobiescy i Stuartowie. Portret księcia Karola Edwarda Stuarta, J. C. Armytage, 1859

ryt. J. C. Armytage wg Louisa Tocqué (1748)
staloryt, papier, 1859
zbiory prywatne

Wizerunek upamiętnia Karola Edwarda krótko po jego 27. urodzinach, wkrótce po przegranej kampanii o odzyskanie tronów Anglii, Szkocji oraz Irlandii prowadzonej w latach 1745–1746. Mimo że podobizna powstała w trudnych okolicznościach życia Karola, nie ukazuje człowieka złamanego porażką, ale młodego wojownika, pełnego wiary i nadziei w powodzenie swych przyszłych zamierzeń. Po przegranej bitwie wojsk jakobickich pod Culloden (1746) i ucieczce do Francji, Karol nadal cieszył się ogromnym poparciem. Jego starania o odzyskanie korony brytyjskiej były życzliwie postrzegane przez obywateli Paryża i część arystokracji francuskiej, jednak zainteresowanie krewnego – króla Francji Ludwika XV – z czasem zmalało. Było to wynikiem nacisków politycznych ze strony jego najbliższych doradców.

W latach 1747–1748 Karol Edward nawiązał romans ze swoją siostrą cioteczną, Marią Ludwiką (Marie Louise) de La Tour d'Auvergne, małżonką Juliusza Herkulesa de Rohan, księcia de Montbazon (jego wizerunek prezentowany jest na wystawie).
Oryginał portretu (obecnie zaginiony), na podstawie którego powstała rycina, Karol Edward podarował Marii Ludwice. Owocem ich związku był syn, który urodził się w styczniu 1748 r. i zmarł w niemowlęctwie.
Oryginalny portret został powtórzony w rycinie autorstwa Johana Georga Willego, w 1748 roku, która była podstawą dla omawianego i prezentowanego dzieła grafiki.