Sobiescy i Stuartowie. Pomnik nagrobny Marii Klementyny Sobieskiej w bazylice św. Piotra w Rzymie, Bronisław Puc, 1883

ryt. Bronisław Puc wg rys. Stanisława Holca
drzeworyt sztorcowy, papier, 1883
Muzeum Narodowe w Warszawie

Drzeworyt Bronisława Puca wykonany według rysunku Stanisława Holca ukazuje nagrobek Marii Klementyny Sobieskiej wzniesiony w 1742 r. w bazylice św. Piotra w Watykanie. Pomnik nagrobny powstał na życzenie papieża Klemensa XII (1652–1740), które zrealizował jego następca Benedykt XIV (1675–1758). W centrum kompozycji przedstawiona została siedząca młoda kobieta, która spogląda na tlący się w jej uniesionej dłoni płomień będący wyrazem gorącej miłości do Boga. Postać ta prawą ręką ujmuje owalną masywną ramę z portretem Marii Klementyny, u dołu podtrzymywaną przez stojące putto. Postument okrywa dekoracyjna tkanina, której końce spływają w dół po obu stronach piramidalnej kompozycji. Na samym dole widnieją dwa putta trzymające królewskie atrybuty: berło i koronę.

Twórcą projektu pomnika był Filippo Barigioni (1672–1753), rzeźby wykonał Pietro Bracci (1700–1773). Portret królowej widoczny w zwieńczeniu, ułożony w mozaice przez Pietro Paolo Cristofariego (1685–1743) powstał według eksponowanej na wystawie kopii portretu Marii Klementyny, wykonanej przez Lodovica Sterna w 1740 r. z obrazu Martina van Meytensa namalowanego w 1725 r. Ze względu na zastosowaną technikę, w portrecie mozaikowym niektóre detale zostały uproszczone. W 1745 r. ciało Marii Klementyny przeniesiono do bazyliki z krypty i złożono w urnie stanowiącej fragment pomnika.

Bronisław Puc przygotował drzeworyt do wydanego w 1883 r. dzieła Józefa Łoskiego „Jan Sobieski, jego rodzina, towarzysze broni i współczesne zabytki”, dedykowanego ówczesnej właścicielce pałacu w Wilanowie Aleksandrze Potockiej. Drzeworytnik wykorzystał jako wzór XVIII-wieczną rycinę autorstwa Rocco Pozziego, czynnego w latach 1733–1780.

Puc był także autorem 18 drzeworytniczych ilustracji do wydawnictwa Henryka Skimborowicza i Wojciecha Gersona „Willanów. Album. Zbiór widoków i pamiątek oraz kopje z obrazów Galeryi Willanowskiej”, opublikowanego w 1877 r.