Sobiescy i Stuartowie. Portret księcia Karola Edwarda Stuarta, Hugh Douglas Hamilton, 1786

olej na papierze naklejonym na deskę drewnianą, 1786
zbiory prywatne

Jest to najlepszy z bardzo nielicznych portretów Karola Edwarda, pierworodnego syna Marii Klementyny oraz Jakuba III/VIII, wykonany w jego późniejszych latach, na dwa lata przed śmiercią. Namalowany został przez Hugh Douglasa Hamiltona (1740-1808) wraz z dwoma innymi wizerunkami najbliższych Karola – jego brata, kardynała Henryka Benedykta oraz nieślubnej córki, Karoliny (Charlotty), uznanej przez ojca w 1783 r. i noszącej od tej chwili tytuł księżnej Albany. 

Zleceniodawczynią wizerunków była właśnie księżna Albany. Na podstawie tego oryginału, namalowanego z natury, Hamilton wykonał zamówione przez Karolinę pastele. Na początku lat 90. XVIII w., po powrocie artysty do Londynu, a następnie rodzinnego Dublina, powstały inne powtórzenia portretu przeznaczone dla zwolenników Stuartów. 

W 1745 r. Karol podjął walkę o odzyskanie dla Stuartów tronów Anglii, Szkocji oraz Irlandii. Niestety, mimo początkowych sukcesów, przegrana bitwa pod Culloden w 1746 r. zmusiła go ostatecznie do ucieczki na kontynent. Przez lata Karol starał się zbudować przychylny Stuartom sojusz w Europie. Nigdy jednak nie pojawiła się okazja do ponownych starań o powrót do ojczyzny. Karol, zrezygnowany i cierpiący na rozliczne choroby, w 1786 r. powrócił z córką Karoliną z Florencji do Rzymu. Dwa lata później zmarł w Palazzo del Re na Piazza dei Santi Apostoli, rezydencji zamieszkiwanej przez Stuartów od 1719 r., wynajmowanej dla nich przez Watykan od rodziny Muti, a od roku 1730 od rodziny Sacchetti.