Pałacyk Marii Kazimiery (Marie Mont) w Warszawie

Pałacyk Marii Kazimiery (Marie Mont) w Warszawie

Wcześniej od Marywilu, w podstołecznej wsi Pólkowo powstała inna rezydencja królowej Marii Kazimiery, zwana Marie Mont (góra Marii), wkrótce spolszczona na Marymont. Ten malowniczy, położony wśród starych dębów, niewielki pałacyk, a właściwie letni pawilon rozrywkowo – wypoczynkowy, zbudował w latach 1691 – 1696 Tylman z Gameren, z inicjatywy Jana III. Była to, rozciągająca się na wysokiej skarpie wiślanej, piętrowa, centralna budowla na planie kwadratu, nakryta dachem namiotowym z ozdobną banią. Piano nobile znajdowało się na piętrze, a wszystkie elewacje pałacyku zostały jednakowo ukształtowane za pomocą ram i pseudopilastrów. Pałacyk marymoncki, służący wyłącznie prywatnej stronie życia rodziny królewskiej, pełnił zarazem funkcję pawilonu myśliwskiego Jana III. W 1727 r. rezydencję odkupił od Sobieskich August II Mocny, który dokonał jej gruntownej przebudowy i założył tu duży zwierzyniec. Zarówno August II, jak i jego syn – późniejszy August III – zjeżdżali tu często, traktując Marymont jako pałacyk myśliwski w czasie organizowanych polowań w Lesie Bielańskim i w Puszczy Kampinoskiej

Najwcześniejszy widok tej budowli rejestruje akwaforta, zamieszczona w dedykowanym Augustowi II dziele Christiana Heinricha Erndtla Warsavia physice illustrata, sive de aëre, aquis, locis et incolis Warsaviae... (Dresdae 1730), ukazująca rezydencję Marii Kazimiery w pewnym oddaleniu, jeszcze przed przebudową dokonaną przez Wettyna. Rysunek przygotowawczy do sztychu wykonał, najprawdopodobniej z natury, Johann Samuel Mock (ok. 1687 – 1737), malarz i miniaturzysta na królewskim dworze w Warszawie, do której przybył w 1723 r. Rytował kompozycję augsburczyk Moritz Bodenehr (1665 – 1748), pracujący dla saskiego dworu w Dreźnie.

Istnieje jeszcze kilka rysunków Marymontu, zachowanych w Saskim Krajowym Archiwum Głównym w Dreźnie, lecz są one mniej dostępne aniżeli nie pozbawiona wdzięku i swobodna w kompozycji grafika Bodenehra. Spotyka się ją stosunkowo często w zbiorach polskich, bądź w formie ilustracji sensu stricto w druku Erndtla, bądź w formie luźnej, wyjętej zeń tablicy.

Polecane artykuły

1 / 3
    • Silva Rerum

      Marywil w Warszawie

      Trzecią fundacją królowej Marii Kazimiery – obok kościoła Sakramentek i marymonckiego pałacu – zaprojektowaną przez Tylmana van Gameren, było wielkomiejskie założenie mieszkalno – handlowe Marie Ville (miasto Marii), zwane przez lud Warszawy Marywilem. Wz

      Pejzaż miejski. Duży plac otoczony rzędem budowli. Horyzontalnie architektura z arkadami i podcieniami. Po lewej stronie wieża i pałac z kolumnadą. Po prawe stronie wysokie monumentalne budynki. Na placu obelisk. Wszędzie ludzie, gdzieniegdzie dorożki z końmi. Jest to miasto Marywil.
    • Silva Rerum

      Zofiówka

      Najpiękniejszym darem Stanisława Szczęsnego Potockiego dla jego trzeciej, ukochanej małżonki – Greczynki Zofii – stał się założony specjalnie dla niej park pod Humaniem, w malowniczym jarze rzeki Kamionki, nazwany Zofiówką. Twórcą projektu topograficznego

      Barwna ilustracja przedstawia widok na park. W głębi widać niewielkich rozmiarów most i budowlę z kolumnadą, przy której znajduje się ławka. Jest to tzw. Zofiówka. Środkiem kompozycji płynie woda.
    • Silva Rerum

      Marywilskie schadzki – rzecz o pewnym romansie w murach królewskiej rezydencji

      Teren fundacji marywilskiej zlokalizowanej niegdyś pomiędzy dzisiejszym placem Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz ulicami Moliera, Wierzbową i Senatorską zajmuje obecnie monumentalna bryła Teatru Wielkiego wraz z przyległym do niego parkingiem. W 1692 r.

      Pejzaż miejski. Duży plac otoczony rzędem budowli. Horyzontalnie architektura z arkadami i podcieniami. Po lewej stronie wieża i pałac z kolumnadą. Po prawe stronie wysokie monumentalne budynki. Na placu obelisk. Wszędzie ludzie, gdzieniegdzie dorożki z końmi. Jest to miasto Marywil.

    Słowa kluczowe