Płacz
Płacz - Galeria zdjęć
W kulturze staropolskiej płacz uważany był za naturalny sposób ekspresji, a płaczący publicznie dorosły mężczyzna nie stanowił wcale widoku niezwykłego ani krępującego. Dlatego tez posłowie i senatorowie często uciekali się do tego sposobu wyrażania uczuć, by wzbudzić w słuchaczach współczucie oraz litość i dzięki temu pozyskać ich poparcie. Na sejmie piotrkowskim w 1548 roku uczestnicy obrad starali się w ten sposób skłonić króla do zaniechania tak bardzo potępianego przez szlachtę małżeństwa z Barbarą Radziwiłłówną. Na sejmie walnym w 1592 roku senatorowie kilkakrotnie z płaczem odwodzili króla Zygmunta III Wazę od wyjazdu z Polski.
Zręczni mówcy potrafili swymi wzruszającymi mowami i płaczem pobudzić do szlochu wszystkich obecnych. „Słowa te jego słysząc a tak bardzo płaczącego widząc, mało kto od płaczu w onej izbie się zatrzymać mógł” – notował po przemówieniu pana gnieźnieńskiego autor diariusza sejmu walnego warszawskiego w roku 1585. Podobnie było na sejmie konwokacyjnym warszawskim 1587 roku: „Interim udał się Imci X. Arcybiskupowi płacz, tak że też samego wojewodę płockiego, obstinantissimum senem, poruszył, et multas atque mihi ipsi excissit lachrimas, bom stał przy stołku Jegomci”.
Polecane artykuły
-
Diariusze sejmowe
Spisywane na sejmach diariusze są wspaniałym źródłem do poznania przebiegu obrad sejmowych. Sporządzane były zarówno w środowisku poselskim, jak i senackim. Bardzo rzadko można jednak wskazać konkretną osobę jako autora diariusza, najczęściej są to tylko
-
Kłótnie i wyzwiska na sejmach
Kłótnie, wyzwiska i lekceważenie cudzych wypowiedzi były na XVI-wiecznych sejmach zjawiskiem niemal powszednim. Najczęstszą przyczyną problemu była źle pojmowana wolność słowa, której szlachta gotowa była bronić za wszelką cenę. Z tego też powodu z upodob
-
Hałas podczas obrad sejmowych
Z lektury XVI-wiecznych sprawozdań sejmowych wynika, że podczas obrad panował nieustanny niemal gwar. Przemówienia przerywane były nie tylko okrzykami pojedynczych oponentów, lecz również zbiorowymi wrzaskami, pomrukami niezadowolenia czy nawet gwizdami.
