Pracownia Konserwacji Drewna Zabytkowego i Pozłotnictwa
Powstała z połączenia Pracowni Konserwacji Mebli i Pracowni Pozłotniczej.
Zaczątkiem Pracowni Konserwacji Mebli była powstała z inicjatywy dr. Wojciecha Fijałkowskiego, a zorganizowana przez Mariana Spychalskiego w lipcu 1958 r. pracownia stolarska. Zajmowała się ona w pierwszym okresie istnienia, poza pracami stolarskimi, głównie zabezpieczaniem mebli podczas prac remontowych w pałacu. W 1960 r. stolarnia przekształciła się w Pracownię Konserwacji Mebli, która oddawała konserwowane obiekty do kolejno otwieranych sal muzeum. Wykonywała konserwacje mebli, drewnianych podobrazi i krosien malarskich, zabytkowych ram oraz rekonstrukcje ram i krosien do konserwowanych obrazów. Ponadto wykonywała prace stolarskie dla potrzeb ekspozycji. Pracownia kontynuuje taki profil działalności.
Pod opieką pracowni znajdują się zabytkowe meble z XVII – XIX wieku. Są to obiekty o wysokich walorach artystycznych, często unikatowe, o bardzo różnorodnej dekoracji powierzchni: rzeźbione, fornirowane, intarsjowane, inkrustowane, polichromowane oraz pokryte laką wschodnią i europejską, tapicerowane. Ponadto pracownia czuwa nad stanem drewnianych podobrazi, ram do obrazów i polichromowanych boazerii znajdujących się we wnętrzach pałacowych. W przypadku muzealiów o złożonej budowie niezbędna jest współpraca z pozostałymi pracowniami konserwatorskimi.
Prace konserwatorskie przy zabytkowych meblach prowadzone są przeważnie tradycyjnymi metodami, tylko w niektórych przypadkach znajdują zastosowanie nowoczesne technologie.
Do szczególnych osiągnięć pracowni należą: konserwacja podobrazia obrazu Wolfganga Krodla „Sąd Ostateczny” pochodzącego z XVI w. - wykonano parkietaż według projektu prof. Juliusza Bursze oraz ramę wzmacniającą; konserwacja drewnianej obudowy unikatowego zegara podłogowego o bardzo zniszczonej przez owady strukturze drewna; konserwacja i rekonstrukcja fragmentów zabytkowej boazerii w Garderobie Króla.
Pracownia Pozłotnicza w Muzeum Pałacu w Wilanowie powstała w 1984 r. jako jedna z niewielu profesjonalnych placówek tego rodzaju w Polsce. Wykonywane są w niej prace w zakresie konserwacji, restauracji i rekonstrukcji pozłacanych ram, mebli i sztukaterii.
Działalność pracowni obejmuje głównie prace konserwatorskie dotyczące zabytkowych obiektów znajdujących się w salach ekspozycyjnych, jak również elementów dekoracyjnych samego wystroju pałacu. Pracownia przygotowana jest do wykonywania wszystkich prac konserwatorsko-pozłotniczych na drewnie, gipsie, metalu i kamieniu w starych technikach stosowanych od stuleci. W pracowni przeprowadza się również prace przy kopiach starych ram, do rekonstrukcji których wykorzystuje również nowe materiały i technologie.
Do znaczących osiągnięć Pracowni Pozłotniczej należy konserwacja zachowanych elementów dekoracyjnych karety Jana Sobieskiego z XVII wieku, jak również rekonstrukcja jej brakujących elementów oraz pudła.
